Uszkodzenia miednicy można najogólniej podzielić na uszkodzenia poza stawowe i te, które dotyczą stawów biodrowych i krzyżowo – biodrowych. O ile uszkodzenia poza stawowe nie przedstawiają większych problemów terapeutycznych, o tyle uszkodzenia stawów są poważnym problemem odbijającym się negatywnie na funkcjonowaniu pacjenta. Rehabilitacja uszkodzeń stawowych miednicy nie może polegać tylko na odtworzeniu dostatecznie dobrego zakresu ruchu w stawach biodrowych. Musi ona wiązać się z odtworzeniem funkcji lokomocyjnej, a temu celowi służy umiejętne dawkowanie obciążania oraz kształtowanie prawidłowego stereotypu chodu. Te wszystkie funkcje w sposób absolutnie w pełni kontrolowany można kształtować przy pomocy "Pająka" w skojarzeniu np. z metodą PNF.
{/slide}

{/slide}

{/slide}
{slide=Uszkodzenia poza stawowe kończyn}Uszkodzenia poza stawowe kończyn tak górnych, jak i dolnych nie stanowią większego problemu rehabilitacyjnego. Działania terapeutyczne sprowadzają się do odzyskania prawidłowej siły mięśniowej i funkcji kończyny. W dobie stabilnej osteosyntezy bardzo rzadko stosuje się unieruchomienie w opatrunkach gipsowych, a to one były najczęstszą przyczyną problemów pacjentów powodując "zesztywnienie" stawów i mięśni. Prawidłowe zaopatrzenie ortopedyczne tych urazów jest warunkiem podstawowym odzyskania funkcji, a wcześniej uzyskania zrostu kości. Terapia przydatna jest w kontekście powrotu odpowiednich wzorców ruchowych gwarantujących funkcję. I tu znowu "Pająk" oddaje nieocenione zasługi.
{/slide}

{/slide}{slide=Alloplastyki stawów}Alloplastyki stawów są kolejnym co do częstości problemem terapeutycznym z zakresu ortopedii. Najczęściej "wymianie" podlegają stawy biodrowe, kolanowe, barkowe i śródręczno – palcowe. Rzadziej (np. w chorobie reumatycznej) wykonuje się alloplastykę łokcia, nadgarstka, czy stawu skokowo – goleniowego. Powodem wykonywania alloplastyk pierwotnych jest choroba zwyrodnieniowa, która w powolny, ale systematyczny sposób ogranicza poprzez dolegliwości bólowe funkcjonowanie człowieka. Dysfunkcji ulega nie tylko jeden staw, gdyż poprzez zmianę stereotypu poruszania się inne stawy są przeciążane, a poprzez to przyśpieszony jest proces ich degradacji. Tak więc problemem w terapii nie jest tylko zajęcie się jednym (chorym) stawem, który został "wymieniony" na sztuczny. Chodzi zasadniczo o wypracowanie prawidłowych wzorców ruchowych, dzięki którym "sztuczny" staw będzie funkcjonował jak własny. Jest to tak samo ważne jak perfekcyjna technika operacyjna i zapewnia maksymalną żywotność protezie. Postępowanie terapeutyczne należy modyfikować adekwatnie do potrzeb i możliwości pacjenta z uwzględnieniem parametrów wszczepionej endoprotezy. Dlatego właśnie proces ten musi być indywidualizowany i nie może przebiegać schematycznie. "Pająk" zapewnia możliwość indywidualizowania terapii w kontekście dawkowania obciążeń, zmniejszania asymetrii (przenoszenie ciężaru ciała na kończynę operowaną. Znajomość tej problematyki i ścisła współpraca z operatorem jest gwarancją uzyskania maksymalnie dobrych efektów. Jest to szczególnie ważne w przypadku ludzi młodych i aktywnych zawodowo. Pacjent ze sztucznym stawem może być pełnowartościowym pracownikiem, co ma nie tylko aspekt pozytywny dla pacjenta, ale jest również wymierne ekonomicznie. 
{/slide}

{/slide}
{slide=Usprawnianie w przypadkach neurologicznych}W tej części opracowania zostaną pokrótce omówione najczęstsze zagadnienia wymagające terapii. Dotyczy to tak wrodzonych dysfunkcji ośrodkowego układu nerwowego (OUN), jak i chorób nabytych. Tak, jak w przypadkach "chorób obwodowych" możemy mówić o ich leczeniu przyczynowym (np. złamana kończyna), tak w przypadku chorób OUN leczenie przyczynowe właściwie nie istnieje. Każdy problem chorobowy OUN niezależnie od etiologii powoduje dysfunkcje w obrębie narządu ruchu, które są powodem niesamodzielności chorego wymagającej pomocy osób trzecich. Mogą one również doprowadzać do wtórnych powikłań w postaci przykurczów, czy deformacji kostno stawowych, co potęguje problem funkcjonalny. Kolejnym aspektem tego zagadnienia jest fakt istnienia znacznych zaburzeń czucia, w tym czucia głębokiego. Dlatego właśnie tak bardzo istotne jest prawidłowe i wielokierunkowe działanie terapeutyczne uwzględniające złożoność problematyki uszkodzeń OUN.
{/slide}

{/slide}{slide=Niedowłady pourazowe i pooperacyjne}Niedowłady pourazowe i pooperacyjne przedstawiają podobny obraz kliniczny do stanów poudarowych, tyle tylko, że przyczyny ich powstania są różne. Zasadniczo terapia przebiega w bardzo podobny sposób. Dodać trzeba, o czym nie wspomniano powyżej, że poza terapią typowo ruchową trzeba równolegle prowadzić terapię logopedyczną mającą na celu walkę z zaburzeniami mowy i afazją czuciową. Zapięcie w "Pająka" i danie pacjentowi poczucia stabilizacji i bezpieczeństwa nie wymaga od niego angażowania znacznej ilości uwagi na przyjęciu bezpiecznej pozycji. to powoduje, że pacjenci tacy mogą zaangażować więcej swojej uwagi w procesie reedukacji mowy. Niejednokrotnie obserwowaliśmy, że prowadzenie terapii logopedycznej w "Pająku" jest o wiele bardziej efektywne. Stosowane są również czasem opatrunki gipsowe zakładane np. na zdrową kończynę górną w celu "zmuszania" kończyny niedokładnej do funkcjonowania. Z powodzeniem prowadzimy również terapię w innych schorzeniach neurologicznych. Wymienić tu należy stwardnienie rozsiane, miastenię gravis, chorobę Alzheimera i wiele innych. 
{/slide}

Terapeuci:Wszyscy terapeuci pracujący w Centrum Rehabilitacyjnym NORMAN posiadają gruntowne przygotowanie w zakresie prowadzenia zajęć z wykorzystaniem neurorozwojowych aspektów usprawniania NDT- Bobath, oraz techniki PNF, które to głównie wykorzystywane są w trakcie zajęć rehabilitacyjnych. Posiadamy również specjalistę oligofrenologopedagoga, kinezjologa, który prowadzi zajęcia z dziećmi kwalifikowanymi przez lekarza do tej terapii.
Dajemy nową drogę - nowy sposób na niezależność naszym bliskim